زمستون که می‌رسه، پوست خیلی‌ها شبیه کویر می‌شه. خشک، پوسته‌پوسته، گاهی حتی ترک‌خورده. انگار پوستت داره التماس می‌کنه یه کم رطوبت بهش بدی. حالا فکر کن، به‌جای کرم‌های گرون‌قیمت پر از مواد شیمیایی، بتونی از گیاهایی استفاده کنی که طبیعت خودش بهت هدیه داده. گیاهایی که انگار یه بطری آب خنک برای پوستت می‌ارن. این پست وبلاگ درباره چند تا از بهترین گیاهاییه که برای پوست خشک معجزه می‌کنن. چرا طبیعت؟ چون گاهی ساده‌ترین چیزا، بهترین جوابن.
آلوئه‌ورا: مرطوب‌کننده‌ای از دل طبیعت
همه آلوئه‌ورا رو می‌شناسن، نه؟ اون ژل خنک و چسبناک که وقتی برگش رو می‌بره، انگار یه چشمه ازش می‌جوشه. آلوئه‌ورا پر از آب و مواده که پوست خشک رو مثل یه اسفنج تشنه سیراب می‌کنه. حسش مثل اینه که پوستت یه نفس عمیق می‌کشه. این گیاه پر از ویتامینای A، C و Eئه (بله، همونایی که تو کرم‌های گرون پیدا می‌کنی). فقط کافیه یه برگ آلوئه رو ببری، ژلش رو دربیاری و مستقیم بمالی رو پوستت. چند دقیقه بعد؟ انگار پوستت داره بهت لبخند می‌زنه.
یه مطالعه می‌گفت آلوئه‌ورا می‌تونه رطوبت پوست رو تا چند ساعت نگه داره. حالا سؤالم اینه: چرا باید برای یه چیزی که تو گلدون خونت می‌تونی داشته باشی، کلی پول خرج کنی؟ فقط یادت باشه، قبل از استفاده یه کم تست کن رو پوستت. بعضی‌ها بهش حساسیت دارن.
بابونه: آرامش‌بخش پوست و روح
بابونه فقط برای چای خوردن قبل خواب نیست. این گلای کوچولوی سفید و زرد، مثل یه پتوی نرم برای پوست خشک عمل می‌کنن. بوی ملایمش وقتی دم می‌کنی، انگار استرس پوستت رو هم می‌بره. بابونه ضدالتهابه و می‌تونه قرمزی و خارش پوست خشک رو کم کنه. یه جورایی مثل اینه که به پوستت بگی: «آروم باش، همه‌چیز درست می‌شه.»
برای استفاده، می‌تونی یه مشت گل بابونه رو تو آب جوش بندازی، بذاری خنک شه و بعد با یه پارچه تمیز بمالی رو پوستت. حس خنکی و نرمی پارچه روی پوستت، مثل یه نوازش ملایمه. یا اگه وقت این کارا رو نداری، روغن بابونه هم خوبه. فقط مطمئن شو که اصل باشه، نه از این تقلبیا که فقط بوی خوب دارن.
گل همیشه‌بهار کالاندولا : شفا دهنده خاموش
شاید اسم گل همیشه‌بهار به گوشت خورده باشه، ولی فکر کردی فقط برای تزئینه؟ اشتباه کردی! این گلای نارنجی خوشگل، پر از موادی هستن که پوست خشک و آسیب‌دیده رو ترمیم می‌کنن. انگار یه نقاش ماهرن که ترک‌های پوستت رو با رنگای نرم پر می‌کنن. خاصیت ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی کالاندولا باعث می‌شه پوستت هم نرم بشه، هم کمتر پوسته‌پوسته.
یه راه ساده؟ کرم یا پماد گل همیشه‌بهار بخر (یا اگه حال و حوصله داری، خودت درست کن). وقتی می‌مالی رو پوستت، یه لایه نازک و محافظ روش می‌ذاره، انگار پوستت رو بغل کرده. فقط یه کم صبر کن، چون بوی تندش شاید اولش غافلگیرت کنه. تو چند دقیقه ولی عادت می‌کنی.
روغن نارگیل: طلای مایع برای پوست
خب، روغن نارگیل شاید گیاه به‌حساب نیاد، ولی از یه گیاه میاد، نه؟ این روغن غلیظ و خوشبو، مثل یه معجون جادویی برای پوست خشک عمل می‌کنه. وقتی می‌مالی رو پوستت، حس می‌کنی داره ذوب می‌شه و توی منافذ پوستت فرو می‌ره. پر از اسیدهای چربیه که رطوبت رو قفل می‌کنن تو پوست. یه جورایی مثل اینه که به پوستت یه کت گرم بپوشونی تو سرمای زمستون.
فقط یه نکته: زیاد نزن، چون ممکنه منافذت رو ببنده. یه لایه نازک کافیه. شب قبل خواب بمال، صبح پوستت انگار از نو متولد شده. سؤالم اینه: تو تا حالا روغن نارگیل رو امتحان کردی؟
یه حرف آخر…
پوست خشک گاهی حس یه جنگ بی‌پایان رو داره. ولی این گیاها، مثل دوستای قدیمی و وفادار، همیشه کنارتن. فقط یادت باشه، هر پوستی یه جور خاصه. چیزی که برای یکی معجزه می‌کنه، شاید برای تو… خب، معمولی باشه. پس تست کن، صبور باش و ببین کدومشون با پوستت جور درمیاد. حالا بگو، تو چه گیاهی برای پوستت استفاده کردی؟ چیزی هست که بخوای به این لیست اضافه کنی؟